Aktualności

Szczegóły

Opublikowano: 30 marzec 2016

Zarząd Oddziału PTTK „Sudety Zachodnie” wraz z redakcją „Nowin Jeleniogórskich” organizują w dniu 3 kwietnia 2016 r. wycieczkę nr 6. Wyjazd pociągiem o godz. 8.39 do Szklarskiej Poręby Górnej.

Trasa długości 13 km przebiega przez wschodni fragment Wysokiego Grzbietu Gór Izerskich. Od stacji kolejowej podchodzimy szlakiem czerwonym na Hutniczą Górkę. Poniżej szczytu , na zboczu wznoszą się okazałe Białe Skały z punktem widokowym na miasto i zachodnie Karkonosze. Po minięciu ostatnich zabudowań wspinamy się na Wysoki Kamień (1058m.). Na wierzchołku schronisko wybudowane przez rodzinę Gołbów ze Szklarskiej Poręby. Ze szczytowych skałek roztaczają się wspaniałe widoki we wszystkich kierunkach, jest to jedna z najpiękniejszych panoram w Sudetach. Z Wysokiego Kamienia schodzimy szlakiem żółtym przez Czarną Górę, mijając po drodze malownicze skałki i docieramy do Zakrętu Śmierci, ostrego zakrętu (180 stopni) na drodze ze Szklarskiej Poręby do Świeradowa Zdroju. Oglądamy tu ciekawostkę – wydrążone przed wojną komory minerskie, które miały służyć do wysadzenia drogi w razie zbliżania się wrogich wojsk. Następnie ścieżkami leśnymi schodzimy do rezerwatu „Krokusy w Górzyńcu”. Rezerwat utworzono w celu ochrony prawdopodobnie naturalnego stanowiska szafrana (Crocus), jedynego poza Tatrami i ich przedpolem stanowiska tego gatunku w Polsce. Populację krokusów szacuje się tu na ponad tysiąc okazów. W końcowej części wycieczki doliną Małej Kamiennej dochodzimy do Górzyńca, skąd o godz. 16.59 odjeżdżamy pociągiem do Jeleniej Góry. Wycieczkę prowadzi Wiktor Gumprecht z Mysłakowic. Uczestnicy we własnym zakresie ubezpieczają się od następstw nieszczęśliwych wypadków, członkowie PTTK z opłaconą składką objęci są ubezpieczeniem zbiorowym.

Opracował Wiktor Gumprecht

Szczegóły

Opublikowano: 21 marzec 2016

Św. P.  Cezary Turski

09.04.1930-18.03.2016

Był działaczem społeczny i gospodarczym na niwie turystyki, rekreacji i krajoznawstwa regionu jeleniogórskiego. Przewodnik sudecki  od 1976 r. Inicjator bardzo wielu działań mających za zadanie popularyzację turystyki i rekreacji wśród pracowników Zakładów Chemicznych „Celwiskoza”, w których przepracował 20 lat. W kolejnym etapie życia – jako działacz i pracownik PTTK w latach 1975-1991, inicjował szereg działań o szerszym zasięgu, m. in. rajdy młodzieży szkolnej, konkursy krasomówcze, zloty turystów wiejskich, zlot turystów czy marsze długodystansowe.

Był jednym z inicjatorów idei utworzenia symbolicznego cmentarzyka „Ludzi Gór” w Kotle Łomniczki, w Karkonoszach.

W czasach swojej czynnej działalności był bardzo aktywny, kreatywny, pełen świeżych pomysłów, które z powodzeniem realizował. Był wyśmienitym negocjatorem, który dla sprawa turystyki potrafił załatwić „rzeczy niemożliwe”, Z Jego inicjatywy powstały nowe oddziały PTTK w : Mirsku, Wojcieszowie, Oddział Wojskowy w Jeleniej Górze oraz oddział „Komunalniak”  w Jeleniej Górze.

Jego działalność turystyczna:

1954 – współzałożyciel i członek zarządu Sekcji Turystycznej przy zakładowym Klubie Sportowym „Unia” w jeleniogórskiej Celwiskozie,

1955 – współzałożyciel zakładowego Koła PTTK przy Celwiskozie, a w latach 1961-1963 – prezes  tego Koła,

1955-1997 – inicjator dziesiątek imprez zakładowych oraz imprez o zasięgu wojewódzkim: narciarskich, motorowych, turystyki pieszej i górskiej, żeglarskiej i kajakowej oraz imprez krajoznawczych,

1955-1959 – działacz Oddziału PTTK „Sudety Zachodnie” w Jeleniej Górze, od 1955- członek Zarządu, od 1956 – członek Komisji Rewizyjnej, a następnie, od roku 1958 skarbnik,

1956 – inicjator powołania pierwszego w Polsce  zakładowego Oddziału PTTK „Turysta”,

1966 – inicjator i prowadzący Ogólnopolskiego Sejmiku Turystów Chemików w Oświęcimiu,

1967-1972 – członek Zarządu Oddziału zakładowego PTTK „Turysta”

1970-1972 – Prezes Zarządu Oddziału zakładowego „Turysta”

1973-75 – prezes Klubu Motorowego przy Oddziale PTTK „Turysta”

1975 -  zostaje urzędującym członkiem Zarządu Wojewódzkiego PTTK w Jeleniej Górze – do czasu likwidacji województw – do roku 1991

1991-1999 – członek zarządu Oddziału PTTK „Turysta” przy Celwiskozie,

W latach 1965, 1981, 1985, 1997 – delegat na Krajowy zajazd PTTK,

Inicjator – już od roku 1956 – współpracy z Klubami Czechosłowackich Turystów, z którymi organizuje wspólne imprezy turystyczne,

Od 1976 – stały  członek Polsko-Czechosłowackiego Zespołu na szczeblu województw (jeleniogórskiego i trutnovskiego) do sprawę wytyczania i oznakowania szlaków granicznych,

1992-97 - współorganizator i kierownik rejonowych eliminacji Młodzieżowych Turniejów Turystczno-Krajoznawczych.

Był wykładowcą na kursach przewodnickich w latach 1970-1989 z dziedziny obsługi ruchu turystycznego, historii turystyki oraz heraldyki, której był najwybitniejszym znawcą w regionie jeleniogórskim. W latach 1977-89 członek Wojewódzkiej Komisji Egzaminacyjnej dla przewodników sudeckich.

Odznaczony: Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, Zasłużony Działacz Turystyki, Złotą Honorową Odznaką PTTK, Zasłużony Pracownik PTTK, Honorową Odznaką Związku Zawodowego Chemików, Zasłużony dla Województwa Jeleniogórskiego, Zasłużony dla Województwa Wałbrzyskiego.

Bardzo koleżeński i zawsze skłonny do pomocy. Urodzony optymista i kpiarz. Kolekcjoner literatury turystycznej, odznak i pamiątek turystycznych. Niezrównany erudyta i gawędziarz lubiany przez współpracowników i turystów. Był autorytetem dla młodzieży, szanowany przez dorosłych.

Pozostanie w naszej pamięci.

Pogrzeb odbędzie się w dniu 22 marca (wtorek) o godz. 12.00 na Startym Cmentarzu Komunalnym przy ul. Sudeckiej. 

Andrzej Mateusiak

Szczegóły

Opublikowano: 25 marzec 2016

Dnia 24.03.2016 r. przeżywszy 87 lat zmarł

Św. p. Mirosław Skowroński,

emerytowany zegarmistrz przez lata opiekun najsłynniejszego zegara publicznego, przy ul. 1 Maja.

Pogrzeb odbędzie się w dniu 30 marca (środa) o godz. 11.00 na nowym cmentarzu przy ul. Sudeckiej w Jeleniej Górze

Dal przybliżenia sylwetki Pana Skowrońskiego – przytaczam poniżej tekst, którego autorka jest „Agrafka” z portalu Jelonka.com, z dnia 18 lutego 2011 r. (AndrzejM)

wg: http://www.jelonka.com/news,single,init,article,32418

Najstarszy zegarmistrz w Jeleniej Górze, pan Mirosław Skowroński, prowadzący od 1951 roku zakład przy ulicy 1 Maja, zakończył działalność. Zasłużony dla Jeleniej Góry 83–letni rzemieślnik przeszedł na zasłużoną emeryturę.

Każdy, kto był u pana Mirosława w zakładzie, zapamięta nie tylko rytmiczną melodię upływającego czasu graną tykaniem i dzwonieniem zegarów stojących i wiszących w pomieszczeniu. Zapamięta także klasę i uprzejmość gospodarza, człowieka z innej epoki. Rzemieślnika, który stał się ikoną „Majówki”, między innymi, dzięki jednemu z ostatnich zegarów ulicznych, o który dbał przez lata. Chronometr dobiega setki. Do 1945 roku znajdowała się w tym miejscu pracownia zegarmistrzowska, a także optyk, jubiler i złotnik. W 1956 roku sypiącą się kamienicę rozebrano i zbudowano nieudolną „replikę” Zachowało się jednak wyposażenie dawnego zakładu.

Mirosław Skowroński naprawiał rożne zegary m.in. ścienne zegary wahadłowe, wybijające godziny, stołowe, kredensowe, budziki, zegary ręczne, kieszonkowe, stopery, szachowe, zegary używane na stadionach, czy też na peronach.

– Pracowałem tu od 1951 roku, gdzie był zakład zegarmistrzowski, tak więc od 60 lat. Do Jeleniej Góry przyjechałem z Białostoczczyzny w 1946 roku. Była wtedy wczesna wiosna. Ruch na ulicy 1 Maja był dużo większy, teraz można by go nazwać sennym. Wtedy jeździły tramwaje, panował dwustronny ruch aut, dużo też było szabrowników. Znajdowało się tu pełno sklepów i jeszcze więcej towarów. Działania wojenne ominęły znacznie Jelenią Górę. Byłem bardzo zauroczony Kotliną Jeleniogórską – powiedział nam Mirosław Skowroński.

– Fachu nauczyłem się w miasteczku Goniądz na Białostoczczyźnie nad rzeką Biebrzą. W 1943 byłem tam zatrudniony jako uczeń u miejscowego zegarmistrza i uczyłem się zawodu. Potem szef wyjechał do Białegostoku, gdzie również mnie zatrudnił. W 1945 roku trafił do Gdańska, gdzie także prowadził zakład zegarmistrzowski. Tak więc w 1945 mieszkałem i uczyłem się zawodu w dzielnicy Gdańska Wrzeszcz. Później mój wuj, który przyszedł z wojskiem do Jeleniej Góry, a był z zawodu mechanikiem samochodowym, tu został zdemobilizowany i otrzymał poniemiecki warsztat w Łomnicy. Zaprosił mnie do Jeleniej Góry – opowiada pan Mirosław.

– Oczywiście przyjechałem, z końcem lutego 1946 roku, było cieplutko jak na luty, pierwszy raz w życiu zobaczyłem wtedy góry i zauroczyło mnie bardzo to miasto. Wujek porozumiał się z zegarmistrzem, który przyjechał z Ostrowa Wielkopolskiego Ferdynand Walawender, który miał zakład przy ulicy Stalina 1, czyli obecna Wolności 1, gdzie teraz znajduje się sklep z obuwiem. Był tam wywieszony zegar uliczny, którego już też teraz nie ma. Tam uczyłem się do egzaminu czeladniczego – snuje opowieść Zegarmistrz.

Później zrobiłem maturę w Liceum dla Pracujących imienia Stefana Żeromskiego. Następnie zatrudniłem się w Spółdzielni Zegarmistrzów i Optyków, przy ulicy 1 Maja 14, teraz jest to numer 24. Zdałem później egzamin mistrzowski na zegarmistrza, który uprawniał mnie do szkolenia uczniów. W 1957 spółdzielnia uległa rozwiązaniu i tylko ja tu zostałem, prowadziłem działalność prywatną, naprawiałem różnego rodzaju zegary i szkoliłem uczniów. W tejże pracowni, która miała swoje pomieszczenia także na piętrze pracowało niegdyś około 20 osób. W tej chwili ja jestem tu niczym ostatni Mohikanin – dodaje M. Skowroński.

Jak opowiada Mirosław Skowroński zegarmistrzostwo to zawód dający wiele satysfakcji, ale także wymagającej od zegarmistrza ogromnej cierpliwości i precyzji. - Mój kolega, także zegarmistrz, naprawiając kiedyś bardzo drogi zegarek szwajcarski, robił to przy otwartym oknie, przez które wleciała mucha. Do nóżek tego muszyska niespodziewanie przykleiła się bardzo maleńka i delikatna część - kotwica. Zegarmistrz prosił muchę, żeby zostawiła tę kotwicę, niestety mucha odleciała wraz z drogą częścią. Sam wiele razy musiałem godzinami klęczeć na ziemi w poszukiwaniu zagubionej mikroskopijnej części lub wiele czasu spędzać na „badaniu schorzeń” zegarów, które na pozór miały wszystko w należytym porządku, jednak nie działały. Najstarszym moim zegarem jest „kukułka”, ma już około 150 lat i jeszcze kuka i prawidłowo wskazuje czas.

Zakład pana Mirosława znany jest także z wystaw okolicznościowych, na które składają się eksponaty z kolekcji pana Władysława Stasieńki, zapalonego zbieracza. Ekspozycje najczęściej organizowano przy okazji uroczystości patriotycznych. Obydwaj panowie we wrześniu 2008 roku odebrali nadane przez jeleniogórską radę miejską tytuły Zasłużonych dla Jeleniej Góry. Teraz pan Mirosław udaje się na zasłużoną emeryturę. Być może we wnętrzach jego pracowni urządzi się optyk.

PS. Pan Mirosław obiecuje, że zrobi wszystko, aby zegar na "Majówce" został na swoim miejscu i działał.

Szczegóły

Opublikowano: 17 marzec 2016

Zarząd Oddziału PTTK „Sudety Zachodnie” wraz z redakcją „Nowin Jeleniogórskich” organizują  w poniedziałek 28 marca wycieczkę nr 5. Wyjazd z przystanku „Tunel” autobusem MZK nr 3 o godz. 9.31 do Mysłakowic. Zbiórka uczestników na przystanku Mysłakowice PKP o godz. 10.00

Czytaj więcej: W niedzielę na wycieczkę 28.03.2016