“Przewodnik Przewodników” - Tadeusz Kazimierz Steć
Urodził się 1.10.1925r. w Ściance, województwo Tarnopol. Po śmierci ojca przeniósł się z matką do Warszawy. Dzięki swemu wujowi franciszkaninowi Michałowi Koziurze, w r.1939 skończył drugą klasę w Małym Seminarium Misyjnym Ojców Franciszkanów w Niepokalanowie. Wybuch wojny zastał go w rodzinnej miejscowości. Wrócił do Warszawy, gdzie ukończył gimnazjum na tajnych kompletach i 4.07.1944 roku zdał maturę. Okres powstania warszawskiego spędził prawdopodobnie w podwarszawskim Sulejowie.
Marek Wikorejczyk
Znał Góry Izerskie i Karkonosze lepiej niż własne kieszenie. Zarówno po polskiej jak i po czeskiej stronie. Znał nie tylko szlaki, ścieżki, doliny, jary, przełęcze i wyborne miejsca widokowe. Znał historie tych miejsc, historie ludzi, którzy tam żyli i działali, ciekawostki, anegdoty, dykteryjki, legendy i mity. Ilość przewędrowanych przez Marka szlaków była wprost proporcjonalna do ilości skrupulatnie gromadzonych książek, wycinków, notatek, zdjęć i innych wartościowych szpargałów.
Leszek Krzeptowski (05.05.1927 – 04.10.2003)
Leszek urodził się w Zakopanem pod znakiem byka. Pochodził z startej góralskiej rodziny, której męska część rodu związana była z Tatrami. Zajmowali się myślistwem, ratownictwem, przewodnictwem, byli też kurierami, a jeden był nawet autentycznym zbójnikiem w XVIII wieku. Cechy, które Leszek cenił u ludzi to solidarność i wierność własnym zasadom, szczerość, koleżeństwo oraz walory towarzyskie. Zawsze podkreślał cechy przydatne w przewodnictwie – przede wszystkim umiłowanie tej pracy i akceptacja ludzi, dla których się pracuje.
Waldemar Siemaszko
Urodził się na Wileńszczyźnie, którą opuścił wraz z rodzicami w roku 1939 uciekając przed nawałą sowiecką. W roku 1945 rodzina Siemaszków osiedliła się w Lubaniu, gdzie Waldek ukończył szkołę podstawową i średnią, oraz działał w harcerstwie.
W latach 50-tych przeniósł się do Cieplic, rozpoczął działalność w PTTK, GOPR i Klubie Wysokogórskim. Zdobył uprawnienia przewodnika sudeckiego i ratownika górskiego oraz Instruktora Ratownictwa Górskiego. W latach 1955-1962 pracował jako etatowy ratownik GOPR.
